از زمانی که پدیده مغناطیس شناخته شده و انسان از آن استفاده نموده قرن ها می‌گذرد. ارسطو و تالس را می‌توان نخستین افرادی دانست که درباره مغناطیس گفتگو داشته اند. البته در همین زمان(600 سال پیش از میلاد) سوشوترا پزشک بنام هندی، مغناطیس را در جراحی به کار می‌برد. 200 سال قبل از میلاد مسیح یک فیزیکدان یونانی در می یابد که استفاده از مغناطیس در کاهش درد های موضعی تاثیر مثبتی دارد. مغناطیس درمانی بیش از دو هزار سال پیش در چین به کار میرفت و قدیمی‌ترین کتاب پزشکی چین به نام کتاب پزشکی داخلی مربوط به امپراطور زردپوست چین به کاربرد مغناطیس در طب سوزنی اشاره دارد. حکیم ابوعلی سینا نیز در درمان بیماری های کبد و طحال از مغناطیس استفاده می نموده است. بعدها دانشمندان دریافتند که تماس مغناطیس با خون بلافاصله باعث فعال شدن مقدار آهن موجود در خون می‌گردد و روند یونیزاسیون سریعتر انجام می‌گیرد که این امر خطر انعقاد خون در رگ ها را کاهش می‌دهد. مغناطیس درمانی از سال 1979 به تصویب انجمن غذا و داروی آمریکا رسیده و تا به امروز در درمان بیماری‌های مختلفی نظیر آرتروز و رماتیسم، درد های عضلانی و مفاصل، درد شانه و کتف، کمردرد و گردن درد، صدمات رباط‌ها و کاهش دردهای جراحی استفاده می‌شود.
مغناطیس درمانی
مغناطیس درمانی چیست؟
مگنت تراپی یا مغناطیس درمانی گونه ای از طب جایگزین است که با استفاده از مگنت های استاتیک ثابت باعث تسکین درد و بهبودی بافت آسیب دیده می‌گردد. نیروی مغناطیس با تحریک متابولیسم بدن و افزایش جریان خون در مویرگ ها باعث افزایش مقدار اکسیژن در دسترس سلول ها در ناحيه آسیب دیده می‌شود.
مغناطیس درمانی چگونه عمل می‌کند؟
مغناطیس درمانی تاثیر قابل ملاحضه ای در بهبود فرایند های فیزیولوژیکی بدن دارد. از آن جمله می‌توان به :دفع سریعتر مواد زائد بدن، خارج کردن سموم، آزاد کردن مقدار بیشتری هورمون های اندورفین که مسکن های طبیعی بدن به شمار می‌روند و باعث بهبودی سریعتر آسیب دیدگی ها در بدن می‌شوند اشاره کرد. مغناطیس درمانی با تقویت سیستم ایمنی بدن، تنظیم و تعدیل در میزان هورمون اندورفین، افزایش تولید آنزیم هایی که در کاهش ورم و کاهش التهابات حاد در بافت های آسیب دیده و تولید کلاژن بیشتر در مفاصل آسیب دیده و نواحی اطراف آنها، موجب بهبودی سریعتر و رفع دردهای مزمن و سلامت عمومی را موجب می‌گردد.
